Kasım

Gönül bedenden önce giriyor erinlik çağına; oysa zevk almaktan çok sevmeye gereksinim duyuyordum, hazdan çok aşkı istiyordu canım. Şimdi o ilk yeniyetmelik zamanımdaki aşkın düşüncesi bile yok artık içimde, duyular hiçbir şey değildi, sonsuzluk dolduruyordu bir başına her şeyi; çocuklukla gençlik arasında yer alan o aşk, çocukluktan gençliğe geçiştir, öyle de çabuk geçer ki unutulur gider." Maupassant'ın deyişiyle ‘uzun boylu, mavi gözlü, yiyip içmeyi, şatafatı, gösterişi seven ama sade mi sade bir yaşam sürdüren' büyük Fransız yazarı Flaubert, daha yirmi bir yaşında değildir Kasım'ı kaleme aldığında. Yeniyetmeliğin fırtınalarından yeni çıkmış, kendini ansızın ihtiyarlamış, tutkulardan arınmış bulan bir gencin sıkıntılarını, mutlak olana duyduğu özlemi, arzularını, ruhundaki iniş-çıkışları anlatan bu otobiyografik nitelikli yapıt, yazarı asıl üne kavuşturan Madam Bovary ve Aşk Eğitimi'nin müjdeleyicisidir bir bakıma. Flaubert, 1840'ta üstünde çalışmaya başladığı ve 25 Ekim 1842'de bitirdiği bu kısa romanı konusunda, büyük aşkı Louise Colet'ye yazdığı bir mektubunda (1846) şöyle diyor: "Kasım'a iyi kulak verdiysen, kim olduğumu belki de açıklayan ama söze dökülemeyecek bin türlü şeyi tahmin etmişsindir. Ama o yaşlar geçti. Bu yapıt gençliğimin kapanışı oldu." Ergenliğin hem sıkıntılarla hem de kocaman hayallerle dolu o büyülü zamanını hâlâ anımsayanlara: Kasım.