İssiz Çıra

‘Ben mumun ulaşamadığı yerlerde issiz çıramı yaktım otuz sekiz yıl önce Hani Hürriyet İlkokulu'nda. Işığım yeterli geldi mi bilmem ama İS'im olmadığını çok iyi biliyorum.' diyen Birsen İNAL, 57 yaşına merhaba dediği günlerden birinde sanki ‘yaşım yetmiş ama işim bitmemiş' dercesine şiirlerini bir kitapta topladı.
İssiz Çıra'da, şiirleri dört bölüm halinde sunuyor şair okurlarına.

Öğrencilerine ayırdığı birinci bölüme; ‘Çiçeklerime', ailesine ithaf ettiği ikinci bölüme; ‘Canlarıma', mazlumlara seslendiği şiirlerinin bulunduğu üçüncü bölüme; ‘Ezilenlere' ve dördüncü bölümde hemcinslerine sesleniyor; ‘Karanlığa Sessiz Çığlık Atanlara' diyerek…

Şiirlerinde, zaman zaman feleğe serzenişleri olsa da yaşama sevinci ve iyimser bir dünya görüşü var. Kitaptaki şiir başlıkları barış, sevgi ve dostluk mesajları veriyor. Dizeler de aynı duygu ve düşüncelerle bezenmiş, bizi doğruya iyiye güzele, doğaya, doğallığa, birlik ve dayanışmaya çağırıyor, umut aşılıyor. Çocukların diliyle konuşuyor kimi şiirlerinde. Güneşi pembeye boyayarak çocukça oyunlarla büyüklere onların ağzından kötülüklerle savaşmak gerektiğini vurguluyor.
Kimi zaman yakılan bir anneye kimi zaman da zamansız ve amansız toprağa düşen bir fidan için diziyor dizelerini. Toplumsal olaylara duyarlılık gösteriyor duygularını dillendirdiği şiirleriyle.

İnal, sözcük oyunlarına, anlaşılmaz imgelere başvurmuyor. Oldukça sade, akıcı, açık ve duru sözcüklerle yazıyor şiirlerini ama kimi yerlerde anlamı güçlendirmek için betimleme ve söz sanatları da yapıyor. Bunlar yapmacık değil, ele alınan konuyu vurgulamak için yapıyor. Kitaba adını veren İssiz Çıra da olduğu gibi… Ya da Ak Yüklü Kara Trende Makinist Olsam deyip sevgi, barış ve dostluk dağıtmak istiyor durduğu istasyonlarda…

Bir makinist olsam
Trenim ağır yük treni
Yükümün
İlk vagonu sevgi
Son vagonu kardeşlik
Ara vagonlarım olurdu kardeşlik…