Geceyi Takma Saçlarıma

Kendini evrenin sonsuzluğuna karşı yaşatan çok az şeyden biridir şiir.

Şiir, yaşam ve ölüm arasında bir kontrasttır.

İnsan psişesinin en haklı dışa vurumu olan şiiri sezmek aslında yaşamın gizini sezmektir. Şair ise sözcükleri birbiri ardına süslü bir şekilde sıralayan değil ince bir duyuşun, derin bir gözlemin izlerini yaratandır. Ve bu gizde yaşayan şairler bir ressamın renkleri kullanışı, bir müzisyenin seslerle oluşturduğu uyumu sözlerle yaratır.

Şiir, benim için “Athenaum” çevresi şairleri için, özellikle de Friedrich Schlegel ve Novalis’te olduğu gibi ‘yaşamın’ kendisini dışsallaştırması, somut kılmasıdır.

Yaşamın somutlaşması ve ifadesi olarak şiir, bu nedenle yaşamdaki ‘varoluşu’, dönüşümü, tamamlanmamışlığı göstermek, hatırlatmak için tamamlanmadan kalmalı bir tamamlanmış şiir tanımı vermeden parçalı olmalıdır.

Parça, ‘bütünün, evrenselin, hakikatin’ parçası olarak bir eksik barındırmayıp kendisinde her an dışsallaştırdığı ‘hakikat ile yaşamı’ güzelliği somutlaştırmaktadır. Bu nedenle ‘bütüne, hakikate’ varmanın aslında yolda olma hali olması düşüncesi ile ‘parça’ olarak ‘bütünü’ temsil ettiğim fikri ile uyumlu olarak şiirlerime bir isim vermedim. Şiirler, bitmemişliklerinde her an her okuyuşta okuyucunun mühayyilesinde yeni bir isimle doğmak ve bir ‘anka kuşu’ misali yenilenerek ‘hakikati’ kendilerinde dışsallaştırmak için isimsiz olarak ruhumun dilselliğinden filizlendiler. Bu bağlamda okuyacağınız şiirlerde ‘parça’ olarak kalan şiirler yaşamdaki var olma halimizi, yorgunluğumuzu ve umudumuzu hatırlatmaktadırlar.

Şiir, bilinçli ve istemli bir yönelimin sonucu olarak ortaya çıkan ‘yapay’ ürün olmamalıdır. Bu yapaylığı barındıran şiir ‘yaşamın, hakikatin’ gerçekliğinden kopuk ve tamamlanmış bir dilsel mimari yapı olarak karşımıza çıkacaktır. Ancak yaşamdan doğmayanın yaşamı, umudu, ölümü… anlatması aslında tamamlanmışlığında eksikliğini, olmamışlığını ifade etmektir. Yaşamdan doğan şiir ise yaşamın, hakikatin varoluşa gelişi olarak yaşamsal eksikliğin işaret ettiği, işaret ederken ruhumuzun ufkunda doğurduğu yeni anlamlar ve dönüşüm ile bizleri mükemmelleştirir. Bu nedenle kısa dizeler, kısa dizelerden oluşan şiirler

‘eksik’ değil, eksik iken mükemmeldir.

Bu şiirler kaybolan bir ajandanın, kolonya ile silinen ikinci bir defterin ardı sıra yazıldı. Hepsinin yaşamdaki anlamlarına tutunacaklarını biliyorum.

Çünkü her şiir yazanın özgün nefesidir.

Meftun Kocakaya Bayır

Her yazar içinde bir çocukla dolaşır sokakları. Bir soruya içinden çocuk kalbiyle de cevap verir. Bu yüzden söyledikleri daha gerçek daha hayata yakındır.

Yazar Meftun Kocakaya 14 Eylül 1982 yılında İzmir’de doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini İzmir’ de tamamlayan yazar, Uşak’ ta başladığı yüksek öğrenimini Balıkesir’de tamamlayarak Türkçe öğretmeni oldu. İlk görev yeri Ağrı’nın Patnos ilçesidir. 2.5 yıllık zorunlu hizmetten sonra İstanbul’a gelerek çocukluğundan beri severek sürdürdüğü yazı çalışmalarına burada devam etti. Oğlu Erdal’ ın doğumu ve okul çağının başlamasıyla İstanbul’da ilk kez açılan Waldorf İlkokulu’nun kurulmasında etkili oldu. Bir çevre aktivisti ve doğa gönüllüsü olarak hala Yeryüzü Kooperatifi çatısı altında çalışmalarını sürdürmektedir.

Çocuklar için yazdığı ilk kitabı Muzcu Kedi, Yeni İnsan Yayınevi ‘nden yayınlanmış olup çocuklar tarafından çok sevilmiş ve yazarın Muzcu Kedi’ nin yazarı şeklinde tanınmasını sağlamıştır. Yayınlanmış 4 adet kitabı bulunan yazar ayrıca Alternatif Anne, Egitimgen, Güneş Çocuk, Lokum Çocuk gibi platformlarda yazı ve şiirleri ile yer aldı. Müzikle ilişkisi güçlü olan yazarın çok sayıda bestesi bulunmaktadır.

Yazmak onun için sokağın seslerine eşlik etmek, çocukluğundan ve duygularından kopmamaktır. Bu sebeple yazmaya, üretmeye ve paylaşmaya devam etmektedir.

Hala Ümraniye Nihat Sami Banarlı Ortaokulu’nda görev yapan yazar, çocuk edebiyatına olan katkılarından sonra Geceyi Takma Saçlarıma adlı benzersiz imgeleri olan şiir kitabı ile şiire yepyeni bir giriş yaparak bizleri zihninin yetişkin koridoruna çok yumuşak ve hissiyatlı bir şekilde davet etmektedir.

Yazmak onun kendisini en iyi ifade şeklidir. Bu yolda eşlikçileri olan oğluna, ağaçlara, gökyüzüne ve yeni şiirlerin adreslerini söyleyenlere şükran doludur.