Bundan Sonra Korkut

“Cehennemî bir yaz günü

Açtığınız pencereler bir bir kapansa

Ama her defasında, her açıldığında bir bir kapansa

Belki o pencerenin menteşesine,

Hatta menteşenin alt köşesine

Defalar, defalarca katlanmış

Bir kâğıt filan sıkıştırılır ya

Merhaba ben Korkut

Yaz gecelerinin akşam serinliğinde,

Fahişelerin şehir çöplüğü gibi patlayan neşelerinde

Ve kapanan pencerelerin menteşe köşelerinde

Defalarca katlanmış bir kâğıt suretinde görürsünüz beni en çok

Ah açıp okumazsınız

İçinde bir şiir olsa da okumazsınız

Yüzünüze akşam serinliği vurduğu müddetçe

Kâğıtları, şiirleri ve Korkutları umursamazsınız”

Bundan sonra Korkut; ölümsüz bir intiharın, gösterecek bir şeyi olmayan tek kişilik gösterisi. İstenmeyen bir gebelik gibi, itilmiş ve dışlanmış bir ağıt. Asla yazılmak istenmemiş bir yok oluş destanı. Bir bedene hapsolmuş iki düşmanın ölümcül kavgasını anlatan bir şiirimsi. Kahkahanın kutsandığı bir dünyada arsızca hüznün, yükselişin yüceltildiği bir dünyada inatçı bir düşüşün hikâyesi…

“Dünyada kimsenin bilmediği bir sırrı dinlemek ister misin? diye sordum

Dokundum boynuna narince ve sırrımı kulağına yutkundum

Gözleri kördü gördüm

Kulakları kapalıydı

Gözlerini öptüm sessizce

Ve sarılıp ağlamaktan başka hiçbir şey yapmadım

Ağladım sade

Ağladım, yaralıydı”

Cavidanname, kitabın ikinci bölümü. Bedenini yüksek bir binadan yere çarpmaya karar verdiği an şehrin ışıklarına son bir kez gülümsemesi Korkut’un. Öfkenin, umudun, zayıflığın, bilgeliğin ve aşkın birbirine karıştığı o nekahet dönemi. Kazanmak için değil, sadece sonunu merak ettiği için yaşamayı düşündüğü ilk an’ın şiirleri.

Bundan sonra Korkut, Beş Kuruşluk Devrim romanının yazarı Dinçer Aslan’ın ilk manzum kitabı.